بررسی وضعیت بهداشت دهان و لثه بیماران تالاسمی ماژور در بیمارستان دکتر شیخ مشهد در سال 1382

مقدمه: تالاسمی بیماری است که با آنمی، اسپلنومگالی و تغییرات استخوانی در اوایل زندگی تشخیص داده می شود و دارای دو زیر گروه α و β می باشد که در اثر اختلال در سنتز گلوبین گویچه های قرمز خون بوجود می آید. با توجه به نقص ژنتیکی و نقص در ساختمان گلوبولین ها، این بیماری به نوع مینور، ماژور و بینابینی تقسیم می شود. هدف از این مطالعه بررسی اختلالات ناشی از بیماری تالاسمی بر پریودونشیوم و تعیین وضعیت لثه و بهداشت دهان در بیماران تالاسمیک و مقایسه آن با گروه کنترل سالم بود. مواد و روش ها: در این مطالعه  مورد – شاهدی، یکصد بیمار مبتلا به بتا تالاسمی ماژور از بیمارستان شیخ و 100 نفر به عنوان گروه شاهد از مراجعه کنندگان به دانشکده دندانپزشکی انتخاب شدند. گروه شاهد از نظر سن، جنس و وضعیت مسواک زدن با گروه مورد مشابه بودند. از یکصد نفر هر دو گروه، 40 نفر در گروه سنی 11-6  سال و 35 نفر در گروه سنی 18-12 سال و 25 نفر در گروه سنی 26-19 سال قرار داشتند. شاخص لثه ای، ایندکس دبری، ایندکس کلکلوس (ایندکس ساده شده بهداشت دهان) در گروه بیمار و شاهد مورد بررسی قرار گرفت و تحلیل آماری با استفاده از آزمون کای دو، انجام شد. یافته ها: بررسی شاخص های مورد نظر نشان داد که ایندکس لثه ای و ایندکس دبری در گروه بیمار بطور معنی داری نسبت به گروه شاهد تفاوت داشت و هیچ تفاوت معنی داری در بررسی ایندکس کلکلوس بین دو گروه مشاهده نشد. بررسی شاخص های مورد نظر به تفکیک سن در گروه بیمار نشان داد که اندکس لثه ای و ایندکس ساده شده بهداشت دهان در گروه سنی 26-19 سال نسبت به سایر گروه های سنی، بیشتر بود. همچنین، در بیمارانی که قبلاً طحال برداری کرده بودند نسبت به بیمارانی که طحال برداری نشده بودند، بیماری های لثه بطور قابل توجهی افزایش یافته بود. نتیجه گیری: در گروه بیماران تالاسمیک میزان تشکیل پلاک و در نتیجه آن میزان ژنژیویت افزایش یافته بود.